Familiegraf

– door Sef Derkx- 

We wandelen onder het poortgebouw door van de Algemene Begraafplaats aan de Wylreweg en slaan meteen linksaf, naar het oudste gedeelte met de prachtige bomen en karakteristieke grafmonumenten. Na ongeveer dertig meter nemen we het eerste pad rechts en wandelen door tot het oog valt op het familiegraf Bastiaans-Van Hoogen. Het monument bewaart op indrukwekkende wijze de herinnering aan een rampdag uit de Tweede Wereldoorlog. We laten de tekst op het graf op ons inwerken: Hier rusten onze lieve ouders Lambertus Bastiaans (4 Oct. 1888) zijne echtgenote Catharina Bastiaans geb. Peters (24 Nov. 1885) en hunne vier lieve kleinkinderen Harry, Jaqui, Lenie en Poppie van Hoogen die in de leeftijden van 3, 5, 8 en 9 jaren op 20 jan. 1945 allen gelijktijdig door oorlogsgeweld om het leven kwamen.

Op 20 januari 1945 werd de woning van de familie Van Hoogen aan de Maagdenberg getroffen door een explosief, afgeschoten door geallieerden vanaf de westelijke Maasoever. Iedereen schuilde op dat moment in de kelder. Vader en moeder Van Hoogen en drie kinderen overleefden de inslag. Twee dochtertjes en twee zoontjes leefden niet meer. Ze werden door de vader onder het puin vandaan gehaald en naast elkaar op het trottoir gelegd. Oma Bastiaans overleed naast haar kleinkinderen. Tenslotte werd opa Bastiaans naast de andere doden gelegd. In een paar seconden waren er van een familie van elf mensen nog maar vijf over. De dag erna werden ze begraven op de tijdelijke begraafplaats bij het Sint-Josephziekenhuis. De vier kinderen twee aan twee in doodskistjes vervaardigd van planken van groentekistjes. Er was geen ander hout. Na de oorlog volgde de herbegrafenis in het gezamenlijk graf op de Algemene Begraafplaats.

Het intrieste verhaal van de familie Van Hoogen heb ik in mijn jeugd gehoord van mijn vader. Het had diepe indruk op hem gemaakt. Hij kende de familie en was zelf vader van kinderen in die leeftijd. Verhalen geven aan de Tweede Wereldoorlog een betekenisvol, menselijk gezicht. Maar met het wegvallen van de laatste getuigen, kan het zo maar gebeuren dat bijzondere oorlogsverhalen verloren gaan. Vandaar dat we in het kader van de voorstelling … Eindelijk Vrij! herinneringen van oorlogsgetuigen op camera vastleggen. Voor straks in april en mei 2025, maar zeker ook voor later.

< terug